Woensdagavond 25 januari 2023 was onze derde Open Avond in Amstelveen. Er was weer een fijne opkomst, dank aan alle aanwezigen! Het onderwerp was “Aandacht in het Hier en Nu”.
Aandacht, zo belangrijk in het leven, is de sleutel tot meditatie. Aandacht leidt je naar ‘bewust ZIJN’.
Er zijn verschillende vormen van aandacht te onderscheiden zoals aandacht; onrustig en verspreid, aandacht; gevangen in eigen vaste ideeën en overtuigingen en aandacht; gericht op het NU.
Bij deze laatste benader je de meditatieve staat. De aandacht richt je dan naar buiten op de fysieke wereld via de zintuigen. Je bent dan gericht op dát wat er op dát moment is.
Je krijgt dan verbinding met de situatie van dát moment, van het Hier en NU. Je stapt uit de beweging van de geest. Je kijkt toe en neemt wat afstand. De beweging van de geest is er nog wel, maar minder heftig. Je bent in het Hier en Nu. Je kijkt, hebt open en oprechte aandacht en ziet wat er moet gebeuren. Je leert de gedachten te zien vanaf een afstand. Hierdoor verliest de onrustige beweging aan kracht en neemt aandacht toe.
Als je opnieuw gevangen bent in gedachten, dan richt je je aandacht weer naar buiten, op wat er NU aan de hand is, op wat je nu aan het doen bent. Zo kun je leren meer “functioneel” te denken. Het denken heeft je dan niet langer in de greep (alsof je erin gevangen bent) maar je denken wordt gebruikt om te aandachtsvol te functioneren, meer adequaat en constructief.
Mediteren is in feite de oefening in het richten van de aandacht. In de meditatie zelf wordt de aandacht gericht op bijvoorbeeld de ademhaling, de stilte achter de geluiden. Later op de klank van de mantra. Dat vergt enige inspanning. Maar we zullen na verloop van tijd zien, dat in-spanning verandert in ont-spanning. Als we deze meditatie langere tijd beoefenen geeft dat ons de energie om ook overdag de aandacht te richten op de wereld om ons heen.
Gedicht: De Zin van Stilte
Een monnik, wonend op een afgelegen plek,
kreeg eens bezoek van een groep mensen.
Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte had.
De monnik, die met een emmer net water uit de bron omhoog haalde, zei:
“Kijk eens in de bron? Wat zien jullie?”
De mensen tuurden naar het water en zeiden: “We zien helemaal niets.”
Wat later herhaalde de monnik zijn vraag “Kijk nog eens. Wat zien jullie nu?”
De mensen bogen zich over de rand.
“We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!”
Juist” zei de monnik ‘Eerst was het water onrustig en zagen jullie niets.
Stilte zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien”
Wat later zei de monnik wéér.
“Kijk nu nóg een keer in de bron.
Wat zien jullie nu?”
Ze keken en riepen uit: “Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!”
“Juist” beaamde de monnik, “als je maar lang genoeg wacht en opgaat in Stilte, kun je de grond van alles aanschouwen”.
Bron: “De Kleren van de Yogi”